Een maand hier

Officieel een maand in de States! M’n eerste cijfers heb ik terug, met een bedroevende 97/100 als dieptepunt, voor de rest alleen 100’jes. Of dit aan het niveau van UF ligt of aan mijn immense intelligentie laat ik aan jullie over. Ik heb in ieder geval de afgelopen weken niet alleen in de boeken gezeten.

Zo deed ik mee aan de Gator Run, een 5 km colorrun over de campus. Ik, ietwat ongetraind, was niet helemaal klaar voor de start, maar tot mijn verbazing staat het woord ‘run’ hier gelijk aan: ik ren 500m, huppel dan 100m terwijl ik veel selfies maak en ga dan wandelen. Vele studenten en vooral jongens haalde ik in, maar raakte uiteindelijk behoorlijk ongemotiveerd en heb ook even gelopen. Gelukkig heeft een andere internationale student de titel binnengehaald en was voorpaginanieuws in het lokale krantje, goo internachos!

Afgelopen weekend beleefde ik mijn eerste ‘carnaval’: het Gasparilla piraten festival in Tampa. Gasparilla was ooit een beruchte piraat in de wateren rondom Tampa, een goede aanleiding voor deze jaarlijkse traditie waar heel veel mensen op af komen. De parade is het hoogtepunt, waarbij schaarsgeklede piraten (veel ervan veel te oud voor de outfit) plastic kettingen gooien naar het publiek. Dit is eigenlijk alles wat er gebeurd, maar het was verrassend leuk, en terwijl in Nederland de sporen stil lagen vanwege de sneeuw, eindigde ik de dag met een fikse sunburn.

Afgelopen zondag was het Superbowl Sunday, en werd ik door een Amerikaanse uitgenodigd om dit in een huis vol vrienden (en vooral vol met eten) te komen kijken. De Superbowl is de Champions League finale van het American Football en trekt de hoogste kijkcijfers van allemaal. Het optreden in het midden van de game van een beroemde superster en de reclames tussendoor zijn het hoogtepunt. Bedrijven betalen 4,5 miljoen euro om een spotje van 30 seconden te kunnen uitzenden tijdens de Superbowl. Schuldigen? Onder andere Budweiser, Snickers en de reclame voor de Minionfilm die binnenkort uitkomt, dus die mag vele volle zalen trekken wil die winst kunnen maken. Het is de traditie om de Superbowl met veel vrienden en heel veel traditioneel Superbowl voedsel (lees: nachos met warme kaasdip, al waren er waar ik het keek ook culturele hoogstandjes) te kijken. Een leuke Amerika-ervaring!

In downtown Gainesville heb ik mijn favoriete bar gevonden: Rocky’s Dueling Piano Bar, waarbij twee mannen aan een grote piano met twee speelkanten zitten en zingend en spelend de avond vullen. Een jarig meisje, net verloofde, of hoogbejaarde dame mag op de piano zitten, zolang het maar een vrouw is met minstens cup D.

Grappig feitje: waar mijn voornaam in Nederland nooit problemen oplevert, is het hier een onmogelijke naam. Als ik ‘Roos’ op z’n Nederlands uitspreek kijkt iedereen me vragend aan. Loos? Ik heb mijn Amerikaanse gangsternaam Roez (als in Kangaroos) dan ook geadopteerd, en betrap mezelf in de Starbucks erop gewoon ‘Rose’ te zeggen. Het levert wel vaak aanknooppuntjes voor gesprekken op. Nederland is populair hier, maar dit kan ook de Amerikaanse fakeheid zijn. Iedereen kent wel een Nederlander:
“They’re always so friendly”

“Such a beautiful and funny name!”

“Where in the Netherlands are you from?”
“Utrecht”
“….”
“It’s close to Amsterdam”
“AAAAH I love Amsterdam!”

Eén van de hoogtepunten van deze trip, waar ik me al tijden op verheug, staat volgend weekend op het menu: The Wizarding World of Harry Potter in Universal Studios in Orlando. Voor de ticketprijs kun je een jaarabonnement op de Efteling krijgen, dus tenzij de toverspreuk “Accio 136 dollars” werkt, verwacht niet teveel souvenirs...